Aan de bloglezer,


Het vorige bericht werd inderdaad het laatste bericht op Surinaamse bodem. Ondertussen bevind ik me weer aan de overkant van de oceaan.



De vlucht is goed verlopen en de bijhorende controles ook. Zoals voorspeld had ik overgewicht op mijn bagage, na eens vriendelijk gelachen te hebben naar de meneer achter de balie zei hij vervolgens “Volgende keer beter op je gewicht letten he”, geen probleem meneer :) .
Ik kan je zeggen, de opluchting was groot!


Voorafgaand aan ons vertrek is er nog wat gebeurd;


WEEK 14 ; 21/05 – 27/05


Op school hebben de leerlingen van de 4de klas gewerkt aan ons Belgisch hoekenwerk, daarnaast heb ik met de 5de (woensdag) en 4de klas (donderdag) het kinderboekenfestival bezocht. Heel veel kinderen op één plek maar toch verliep de organisatie vlekkeloos. Elke groep werkte 3 workshops af, alles draaide rond het thema welzijn.



Ook buiten de schooluren werd er gewerkt voor school, zo moesten er nog een aantal taken van de HUB worden afgewerkt en doorgestuurd worden.



Vrijdag 25/05; onze laatste stagedag op de Dothschool. We kregen ’s morgens bij de vlagophaling enkele minuten de tijd om de hele school toe te spreken, hen te bedanken en om cadeau’s uit te delen.



Jonas en ik hadden ons goed voorbereid op dit moment zodat we zeker niemand zouden vergeten. Tot de directrice verandering bracht in het programma. Zij, de collega’s en de kinderen wilden ook ons bedanken. Elke klas is naar voor gekomen met een cadeau, een gedicht, een lied, een pakje, sierraden,.... daar stonden we allebei met onze mond vol tanden! Wij dachten hen eens in de bloemetjes te zetten!



Na de hele mooie vertoning van de school was het aan ons. We hebben de school didactisch materiaal geschonken en de kinderen getrakteerd op een ijsje en zeer bruikbaar materiaal zoals een lat, balpen en potlood.



Het was een emotionele dag die we hebben afgesloten met onze Surinaamse zus en broer (Shahira en Sharif) bij Sharinhas (Indisch restaurant).



Ons laatste weekend hebben we al kamperend doorgebracht op Overbridge (een aangelegd rivierstrand aan de Surinamerivier). Onze groep bestond uit de meisjes van de Henrystraat (Kim, Dorien en Charlotte) ,Flora-girl (Margot) en de J.A.Pengelstraat (Jonas,ik, Shahira en Sharif).




Zaterdag werden er eerst nog enkele voorbereidingen getroffen om dan in de late namiddag te vertrekken. Daar aangekomen hebben we ons geinstalleerd, hangmatten omhoog gehangen, eten uitgepakt,....



Sharif begon meteen te bbq’en, ondertussen amuseerde wij ons met verschillende kaartspelletjes.



Na het mega lekkere eten zijn we naar de pier getrokken en onder de sterrenhemel hebben we gezongen. We werden begeleid door Sharif en zijn gitaar, Ruby.



Er volgde nog een nachtelijke zwempartij om daarna vroeg in de ochtend te gaan slapen. Al kwam van dat slapen niet veel in huis, gauw werden we wakker gemaakt door een luidruchtige papegaai. Hoog in de bomen zat hij ons te begluuren en ons te ‘plezieren’ mijn zijn ‘gezangen’.



Ons ontbijt bestond uit pannenkoeken!! :) Dit werd als verrassing gegeven door de meisjes.



Verder hebben we nog gezwommen, een kleurtje opgedaan en gehangmateert.



En zo heb ik het laatste weekend in Suriname beleefd, ééntje om nooit te vergeten!







Week 28/05 – 1/06

Onze laatste al-niet-meer-volledige-week! :(

Naast het werk voor school (HUB) en valiezen inpakken hebben we vooral genoten!

Voor de laatste keer naar t’stad, een laatste fietsrit, gezellig samenzijn met de bovenburen, een allerlaaste keer de Dotschool gaan begroeten en het hoogtepunt; de Belgische avond. Georganiseerd door de meisjes van de Henrystraat. Samen met onze beste Surinaamse vrienden hebben we er een onvergetelijke laatste avond van gemaakt! We kregen allen van Shahira en Sharif een armband die ons voor altijd zal verbinden met elkaar en de mooie momenten die we samen hebben beleefd!



Bij onze thuiskomst hebben we nog cadeau’s gekregen, een Indiaan gemaakt uit verschillende inlandse houtsoorten en een pijl met daarop ‘Paradise’. Jonas kreeg de pijl ‘amateur gynaecoloog’, velen onder jullie zullen niet begrijpen waarom hij deze heeft gekregen. Wil je het weten? Vraag hem dan maar naar zijn bananen :).


En zo was donderdag 31 mei sneller aangebroken dan gedacht! Om half 6 uit bed om Shahira die naar het werk vertrok een laatste brasa (knuffel) te geven. Het drong toen nog niet tot me door dat ik echt die dag vertrok, alles verliep in een waas, veel te snel om erbij na te denken.



In de loop van de voormiddag hebben we ook afscheid genomen van Shamir en Ronaldo. Sharif is speciaal voor ons eerder van de les gekomen en samen met Loris hebben ze ons uitgezwaaid.



Pas in de taxi kreeg ik het moeilijk, met een droge keel en vochtige ogen reden we richting Zanderij.



Nu zit ik goed en wel thuis (België) achter mijn vertrouwde bureau in mijn kamer die een nieuw kleurtje heeft gekregen (bedankt mama en papa). Momenteel nog zonder internet (dit bericht zal bij iemand anders thuis op het net geplaatst worden).



Daarvoor kom je dan naar België om zonder internet te zitten :) , in Suriname ging het dan veel vlotter ze :) .


Maar goed, het zit erop, hopelijk krijg ik later de kans om eens terug te keren naar Suriname.




I LOVE SURINAM and it’s people! <3



Karen